ons huis in de ghetto.

Eindelijk zitten we in ons eigen huissie.We wonen boven een bejaardenhuis. Helaas worden ook hier de bejaarden aan hun stoel vastgebonden door de zusters. We wonen in de slechtste en gevaarlijkste wijk van Boekarest. Er zijn hier veel zwerf honden die 'snachts gaan blaffen ( goed voor de nacht rust ).
Vandaag zag ik nog een paar kindjes van ongveer 4 a 5 jaar oud die een sigaret op staken. Je weet niet wat je ziet hier. We worden de hele tijd aangestaard en aangesproken en bekeken. Voel me net een aapje in de dierentuin haha


maandag zijn we begonnen om langs alle stage plekken te gaan. We begonnen met het Obregia ziekenhuis dit is de stage plek van Nassmien en Wendy. Dit is een instelling voor kinderen met een beschadigd verleden.

Daarna zijn we naar mijn stage plek geweest. van de buiten kant was het een mooi gebouw. toen we binnen kwamen kwam er gelijk een jongen op me af gelopen en begon me te omhelzen. Toen we boven kwamen, kregen we de schrik van ons leven. allemaal kinderen die in hun eigen ontlasting lagen te rollen. kinderen die lagen vastegebongen op bed. ze waren allemaal zo onzettend mager, een aantal durvde ik amper aan te raken omdat ik dacht dat ik ze anders pijn zou doen. Ik moest echt zo huilen daar, en de zusters keken me aan vroegen waarom ik huilde !!! Toen ik een babytje zag met een mega grote waterhoofd brak me hart. Dit arme kind zat met haar vingerntjes in haar oren omdat de geluiden al zo pijn deden in haar hoofd. In Nederland wordt er dan een soort van drain aangelegd die de druk op de hersens vermiderd. Hier kost het te veel geld dus laten ze het kind maar verekken van de pijn. dit kindje ligt te wachten tot de hersens ontploffen en dan dood te gaan. Ik kan het niet uitelggen hoe erg daar de situatie is, je moet het echt met eigen ogen zien. Ik ga alles er aan doen om deze kindern een zo leuk mogelijke tien weken te geven en alles er uit te halen wat ik daar ook maar kan doen. We waren allemaal zo erg ontroerd.
Als mensen de docomuntaire op netwerk hebben gezien een paar weken terug, hier is het nog erger. Hartverscheurend.....

Vandaag zijn we op zoek geweest naar Estuair. Zit is een dag activiteiten centrum voor ex psygiatrische patienten. Alleen was de stage plek onvindbaar!!!
ook was het geen veillige buurt om daar stage te lopen. Dus gaan we op zoek naar de andere stage plek voor Elise en Robbin.

Daarna zijn we naar Titan geweest. ook dit is voor kinderen met een verleden en hebben nu zelfmoord pogingen enzo. Hier krijgen ze therapie. van binnen zag het er heel mooi uit. Hier gaan Tatjana en Sanne stage lopen.

Als laatste zijn we naar het straat kindern project geweest. Hier wonen kinderen die van de straat zijn gehaald, en die wonen daar nu. ook gaan ze daar naar school en worden er activiteiten gedaan.

Het eten is hier best te doen. Alles is heel goedkoop. En je kan hier leuk uitgaan.


Ik ga nu naar bed, morgen me eerste echte stage dag....

veel liefs xxx
la reverdere Kirsten